พ้นมือมาร
รู้ว่า อะไร เป็นที่พึ่ง
ฟันฝ่า ไปหา ตะบึง
อัตตาหิ อัตตโน นาโถ
โกหิ นาโถ ปโร สิยา
ตนแล แน่นอน ตนพึ่งพา
ถ้าไม่ใช่ตน ใครจะทน ให้พึ่ง
ถึง พ่อแม่รัก สักเพียงได
ท่านไม่อยู่ ตลอดไป
สุดท้าย ท่านก็ไป ตามกรรม
สิ่งที่พึ่งได้ ใช่ ต้องอมตะ
เป็นอัตตา ให้แต่สุข ทุกข์ไม่ปน
ไม่เสื่อมสูญ พูนแต่สุข ทุกข์พ้น
สุขท่วมท้น เข้มข้นขึ้น ทุกวัน
ที่พึ่งแท้ ให้แต่สุข สมปราถนา
ไม่ยึกยักท่า มาบ้าง ไม่มาบ้าง
ปราถนาสิ่งใด ได้ ทุกอย่าง
ไม่มีข้ออ้าง ข้อแม้ และเงื่อนไข
สิ่งที่ว่านั้น รู้กัน แก้วสารพัดนึก
แก้ว ประกายพรึก สว่างใส
มีชีวิต มีฤทธิ์ ขจัดโพยภัย
ขุ่นมัวหาย สว่างจ้า ปัญญาเกิด
ไม่ต้องหา มี ณ ในใจ
เป็นธรรมชาติ ยิ่งใหญ่ คิดไม่ถึง
อจินไตย คิดไม่ได้ คนตลึง
คิดไม่ถึง ชีวา บุญญาค้ำ
แก้วดวงนั้น รู้กันว่า ดวงบุญ
คุ้นแสนคุ้น ดวงบุญ กันดี
บุญตกผลึก เป็นธรรมกาย ทันที
ทุกคนมีกายนี้ นั่งเข้าที่ อยู่ภายใน
เป็นกายมหาบุรุษ สุดงาม
ของ ผู้มีนาม ตถาคต
เป็น พระธรรมกาย ปรากฎ
พระตถาคต คือ พระธรรมกาย
เป็นกายตรัสรู้ ของพระสัมมาฯ
ธรรมกายา พระรัตนตรัย ในตัว
รู้แจ้ง แทงตลอด รู้ทั่ว
สุดกล้า ไม่กลัว มาร
สุดกล้า ไม่กลัว มาร
เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
พ้นมือมาร กฎใหญ่ กฎแห่งกรรม
สุขสมปราถนา ด้วย อมตะธรรม
เลิศล้ำ กว่ามนุษย์ และเทวา
พ้นมือมาร กฎใหญ่ กฎแห่งกรรม
สุขสมปราถนา ด้วย อมตะธรรม
เลิศล้ำ กว่ามนุษย์ และเทวา
อัตตาแท้ ได้แก่ ธรรมกาย
ที่พึ่งได้ ตามเงื่อนไข อย่างแน่แท้
ต้องเข้าให้ถึง จึงค่อยตาย ไม่มีแต่
เสี่ยงแท้ ไปอบาย ถ้าเข้าไม่ถึง
เสี่ยงแท้ ไปอบาย ถ้าเข้าไม่ถึง
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น