ตายเหอะ:: วันธรรมชัย ครูไม่ใหญ่ บวช๒๗สิงหา วันแห่ง ชัยชนะ พญามาร กีดกันนัก

ตายเหอะ

วันธรรมชัย 

 ครูไม่ใหญ่ บวช๒๗สิงหา

วันแห่ง ชัยชนะ 

 พญามาร กีดกันนัก

สำคัญสุดสุด

 มนุษย์ ควรตระหนัก

ทัพธรรม พร้อมพักตร์ 

ตั้งหลักได้ ในคราวนี้

มาร อยู่ไม่ได้

ต้องตาย ไปข้างหนึ่ง
มารกลัวที่สุด ธรรมกายผุด ตลึง

ประหนึ่งคนไข้ จะตาย เมื่อถูกน้ำเย็น

มารกลัวผู้มีบารมีเช่นหลวงพ่อฯ

จึงไม่รารอ เข้าล้มล้าง

กลัวมาก่อ มาขวาง

อีกอย่าง ข่มรัศมี บารมีมากเกิน 

พระกับมาร
 รบกัน มานานแล้ว

หลวงปู่ฯแน่แน่ว
 นำแถว ปราบมาร

มุ่งไปสู่ สุดธรรม 

แหล่งไอ้ดำ ตัวการใหญ่
แหล่งของมาร ตัวการอาศัย
มารสะท้าน หวั่นไหว ในบารมี

หลวงพ่อ รับต่อหลวงปู่

มารคึกคัก ข่มขู่ ให้แตกหนี

ซึ่งๆหน้า ไม่กล้าราวี

ชอบ รอบโจมตี เหมือนมีหาง

วัดพระธรรมกาย ขยาย ทั่วโลก

เหมือนไล่โขก ไล่สับ กับหมู่มาร

มารอยู่ไหน ตามไป ที่นั่น
ไม่ยั่น สู้กัน ไม่ถอย

ตามล่า ตามล้าง สุดขอบฟ้า

ไม่รารอ ไม่มีท้อ 

เหล่ากัลยาณมิตร ตามติด หลวงพ่อฯ

 ไม่ท้อ แม้หลวงพ่อฯ วิ่งเร็วยิ่ง

ทุกค่ำเช้า

 เฝ้า เตือนลูกๆ จริงๆ

หมั่นทำหยุด ทำนิ่ง

 เหนือทุกสิ่ง อาวุธอย่างยิ่ง ชนะมาร

ถิ่นกาขาว จุดหมายเรา ชาวธรรมกาย

 ต้องขวนขวาย หมั่นเพียร

ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวท เทศนา เป็นเซียน

ตระหนักบทเรียน หลวงปู่ฯ สู้ไม่ได้ ตายเหอะ

;;;;;;;;;;